11_06_2014_Napels-Agropoli

Rit 106km, hoogtemeters 588 m

Bij de maffia zijn ze Blackie kwijt, maar gelukkig bleek hij enkel verplaatst te zijn (en ja, we hadden hem op slot gedaan)

We moeten weer de urban jungle trotseren om Napels uit te rijden. We rijden via Pompeï verder naar Salerno. De eerste 50 km blijft die ellende duren, die Italianen zijn echt een zootje ongeregeld in het verkeer. (tis hier verplicht te bellen tijdens het rijden, en bij voorkeur tegelijk tegen de achterbank te spreken)

Op zeker moment worden de pas afgesneden door de carabinieri, die zich vlak voor ons op het zebrapad parkeren zodat de champetter iets in de bar Tabacchi kan gaan kopen. Ja echt, als die al niet het voorbeeld geven.

Pompeï: als de Vesuvius nu zou uitbarsten, zouden ze bij latere opgravingen denken dat het een autobusverzamelplaats is. Bussen, mensen, drukte: pffff, we zijn er maar rap doorgereden.

In Italië kan je niet afgaan op het uiterlijk van een restaurant, bij dit etablissement vroegen we ons af al dan niet binnen te gaan (maar we hadden honger). We worden ontvangen door Ernesto (de Don van de Familie) en Blackie krijg een parkeerplaats naast de vis frigo. Ernesto maakt ons een heerlijke pasta Vongole, ruim groot genoeg om de rest van de dag te overleven. Hier hebben ze ook de oplossing voor de crisis in Italië gevonden, je drukt gewoon zelf je geld.

Salerno is de volgende stad waar we (met de moed in onze koersschoenen ) doormoeten, maar plots is het tij gekeerd: Salerno is heel relaxed, er is zelf een fietspad langs de zee promenade: een fietspad waar de buskotjes en verlichtingspalen niet eens midden het fietspad staan (wij vermoeden dat de aannemer onmiddellijk ontslagen is , of nu ergens in een betonfundering zit)

Na nog 50 km rustig langs de kust te rijden, arriveren we in Agropoli.

Een belangrijke toeristische tip: de zone tussen Rome en Salerno is echt niet aan te raden, dit was het minst aangename gedeelte van de ganse trip.